Dit jaar, 2024, is een bijzonder jaar qua activiteit op de zon. De zon volgt een cyclus van ca. 11 jaar en 2024 was weer zo’n 11 jaarlijks hoogtepunt. Zonneactiviteit betekent uitbarstingen en vlekken op de zon èn het Noorderlicht. Normaal is dit zichtbaar boven de poolcirkel, maar sporadisch ook zuidelijker zoals in Nederland. Na de eerste opleving van 10-11 mei 2024 gemist te hebben, kregen we een twee-nachtse herkansing op 11-13 augustus 2024. Ditmaal was ik wel wakker en gewapend met een App op de mobiel die de activiteit in de gaten houdt en natuurlijk de camera.
CH Eext is een begrip. CH staat voor Concours Hippique. Het is een paardesportvevenement en vindt jaarlijks plaats op ons Evenemententerrein. Afgezien van het feit dat ik vele uren met mijn paardrijdende dochter op de manege heb doorgebracht, voornamelijk in de wachtstand, en de nodige hoeveelheden poep heb geschept van de pony van mijn vriendin heb ik niet zo heel veel met de paardensport. Met fotografie des te meer, dus hierbij een impressie in voornamelijk beeld.
In oktober 2023 kondigt Kiek Eext een Dorpsquiz aan, voor 3 en 4 november, in samenwerking met V.V.V. (geen Vreemdelingenverkeer Vereniging maar Vereniging voor Volksvermaken Eext). Kiek Eext heeft als doel de saamhorigheid binnen het dorp te verstevigen. Nu de Oostermoer weer lang en breed achter de rug is, vond men het tijd worden voor een activiteit voor samewerking. Zo ontstond het idee voor de Dorpsquiz 2023.
Bij de informatie avond blijkt er een vertegenwoordiging uit nagenoeg alle straten aanwezig. De Dorpsquiz behelst het oplossen van circa 150 opdrachten in 24 uur tijd, in team verband. Op 3 november om 17:00 uur worden de opdrachten verstrekt, 24 uur later moeten de antwoorden ingelvererd zijn. Tussentijds worden extra opdrachten verstrekt via de WhatApp. Teams van 10-20 man/vrouw kunnen zich inschrijven. Uiteraard mag onze straat niet ontbreken dus schrijven wij ook in. Uiteindelijk doen 12 teams mee.
Een minuut of tien lopen van ons huis is een met bomen omzoomd weiland. Wat opviel waren de sporen van dierlijke graaf activiteit. Een mooie gelegenheid om met de wildcamera poolshoogte te nemen.
Voor mij als Stadjer (Groninger dus) was het Oostermoer Feest een fascinerende belevenis. Een hele week lang was Eext omgetoverd in schouwspel waarbij de straten versierd waren en vonden er dagelijks evenementen plaats in het teken van de Oostermoer, waarbij het agrarisch aspect niet geheel onbelicht is gebleven. Prachtig is de saamhorigheid op straatniveau in de voorbereiding en tijdens het feest. Dergelijke saamhorigheid vind je niet veel in de stad…
De wat minder jonge generaties zullen ze wellicht nog meegemaakt hebben op de lagere school: de schoolplaat. In de tijd van voor de digiborden, Prezi’s en Cahoot was dit de enige vorm van aanschouwelijk onderwijs (afgezien van wat ‘mijn’ meneer de Vries van klas 4 ons leerlingen bood door ons onder schooltijd mee te nemen de stad in, voor een bezoek aan de Prinsentuin of het beklimmen van de Martinitoren). Nu wil het feit dat mijn gepensioneerde vader zich ontwikkeld heeft tot een autoriteit op het terrein van de schoolplaat.
Welnu, mijn escapades richting Eext waren voor hem voldoende aanleiding om mij attent te maken op twee schoolplaten waar het dorp Eext op voorkomt. Beide zijn uitgegeven door J.B. Wolters te Groningen en geschilderd door Bernardus Bueninck. Van deze illustrator is bekend dat hij nauwkeurig schilderde zonder al te veel ‘dichterlijke vrijheden’. Daarom is het interessant om te kijken waar de platen geschilderd zijn.
In mei 2020 kwam ik tijdens een solo wandeling bij hunebed D14 (tussen Eext en Gieten) terecht. Ik trof daar een karakteristiek persoon, die meteen op mij afkwam en allerhande feiten vertelde over het hunebed.
Ontmoeting in mei 2020
Al gauw bleek de man een self-made hunebed expert. Le Coc Sportif trainingsbroek, blauwe jas met in het borstzakje een pinpas (een kleine disonant in het plaatje), sandalen waarin voeten met achterstallig onderhoud en stevig bebaard. Hij was echt boos op de ‘geleerde heren’ die hunebedden beschouwden als begraafplaatsen. Nee, het waren prehistorische kroegen, waar vertier was. En waar kinderen gebaard werden, en gevreeën (daar staat de X in EeXt voor). Ze lagen vaak midden tussen de dorpen in, als ontmoetingsplaats. Bij opgravingen zijn kommen gevonden waaruit bier gedronken werden en geroosterde nootjes gegeten werden (eikels kun je eten en koffie van zetten mits je ze roostert). Hij vertelde dat hij bezig was de hiërogliefen op deze kommen te ontcijferen. Hij meldde dat de hunebedstenen vaak in de vorm van dieren zijn. Zo is één van de stenen van D14 een mamoetkop (het oor is afgebroken). Uit vergelijk met de eerste foto’s blijkt dat de stenen behoorlijk aan erosie onderhevig zijn en het is daarom niet meer goed te zien.
